Jökulsbörn

Engin mér ókunnug, óskyld og ótengd  fjölskylda er mér eins kær og fjölskylda Jökuls heitins Jakobssonar. Mér finnst ég bókstaflega þekkja það fólk þó ég hafi aldrei talað við neitt þeirra augliti til auglitis. En ég elska það sem það skrifar. Ég bókstaflega drekk í mig allt sem frá Jökulsbörnum kemur, hvar sem ég kemst yfir það og hef alltaf unun af lestrinum.  Og er eiginlega alltaf sammála...ef um einhver ágreiningsmál er ritað. Pistlarnir hans Illuga í Fréttablaðið eru alltaf góðir og oftast frábærir, Elísabet er ljóðskáld með einstaka lífssýn og er ,,penni" af Guðs náð og hver féll ekki fyrir Kríu- bókunum hennar Unnar. Og nú bíða mín á náttborðinu sögurnar af Ströndum eftir Hrafn. Ég hlakka til að fara uppí ...og ég kvíði því þegar bókin er búin. Á allt of lítið eftir af henni. Næsta sumar langar mig að fara í ferðalag ... þangað sem vegurinn endar.

En börnin hans Jökuls hafa ekki erft ritfærnina frá föðurnum einum. Ó nei. Jóhanna Kristjónsdóttir er sú kona íslensk sem einna best er skrifandi að mínu mati. Perlur og steinar- árin með Jökli, besta endurminningabók/ævisaga sem ég hef lesið eftir íslenska konu.

Annars hef ég nú eftir jól lesið þrjár ágætisbækur. Báðar nýju bækurnar eftir Gyrði Elíasson; Sandárbókina og Steintré. Og svo var ég að klára Dauða trúðsins eftir Árna Þórarinsson.  Steintré best þessara þriggja að mínu mati. Hmmm.....hvað segið þið um það?

Athugasemdir

[Grétar (IP-tala skráð) 16.1.2008 kl. 22:53]

Varla hefur Unnur erft mikið frá Jóhönnu.

[Sigþrúður Harðardóttir, 17.1.2008 kl. 12:30]

Varla, enda ekki minnst á það í færslunni!

[Hafsteinn Viðar Ásgeirsson, 17.1.2008 kl. 15:27]

Bókin hans Hrafns er mjög góð. Ég er annars sammála þér að öllu leiti. Hef þó lítið lesið eftir Jóhönnu Kristjóns, utan blaðagreinar.