Stelpan frá Stokkseyri

Um jólin las ég bókina um stelpuna frá Stokkseyri - Margréti Sæunni Frímannsdóttur. Mér fannst bókin góð, bæði er sagan merkileg og svo er hún fantavel skráð. Öll tilfinningaflóran fékk að njóta sín við lesturinn. Reiðin blossaði oft upp enda kom það mér mjög á óvart hvaða ,,meðferð" Magga hefur fengið í gamla, góða Alþýðubandalaginu og reyndar sem stjórnmála KONA yfirleitt. Oft fékk ég líka kökk í hálsinn og tár í augun við lesturinn enda hefur konan gengið í gegnum margar og flóknar raunir á sinni lífsleið. Húmorinn er þó aldrei langt undan og kjarki, áræði og dug þessarar konu virðast engin takmörk sett. Síðustu setningar bókarinnar fundust mér þó áhrifaríkastar. Þar eru höfð eftir móður (fósturmóður) Möggu svo falleg orð í hennar garð, orð sem lýsa svo miklum kærleika, svo djúpri móðurást að maður fær nýja sýn á líf Margrétar. Nú skil ég hvernig Magga hefur getað gefið okkur hinum svo mikið af sjálfri sér sem raun ber vitni. Hún er svo rík og umvafin...þrátt fyrir allt.